Najteža noć Cerske bitke, ona između 14. i 15. avgusta 1914. godine. Vojnici Drugog prekobrojnog puka Kombinovane divizije junački se bore oko Tekeriša. Među njima i Mileta Milutinović iz Sedlara kod Svilajnca, ranjen u obe noge. Nekako je dopuzao do kuće Tihomira Stevanovića, nadajući se da će mu domaćini pomoći.

Kuća prazna, čeljad izbegla. Da previje rane treba mu čista tkanina. Otvara sanduk koji se nalazio tu, u njemu vezeni peškiri – devojačka sprema. Mileta uzima dva peškira sa „potpisom“ Perse Spajić i previja rane. Posle nekoliko meseci, oporavljen, prolazi albansku golgotu, učestvuje u proboju Solunskog fronta, ali od peškira se ne odvaja.

Reč ćilim potiče iz turskog jezika i u našem narodu označava vunenu tkaninu tkanu na razboju, koja služi kao pokrivač pri spavanju, prekrivač za krevet, zidni ukras ili prostirka za pod. Ćilim je imao značajnu ulogu u običajnoj praksi našeg naroda i pojavljuje se u mnogim običajima životnog ciklusa. Na ćilim se spuštalo novorođenče odmah po dolasku na svet, mlada je u miraz donosila ćilim, polagao se u kovčeg ispod pokojnika. Brojem ćilima u jednom domaćinstvu merila se ekonomska moć porodice.

Replika verna originalu ćilima iz etnološke zbirke narodnog muzeja grada Šapca izatkana je u tkačkoj radionici „Stari zanati“ Gradske organizacije invalida rada i invalidskih penzionera, i čuva od zaborava deo nematerijalne kulturne baštine šabačkog kraja. Rukotvorine šabačkog kraja – „Stari zanati“ zaštićeni su oznakom geografskog porekla, kod zavoda za intelektualnu svojinu i nalaze se na međunarodnoj listi nematerijalne kulturne baštine.

Peškiri su proizvod domaće radinosti u našem tradicionalnom društvu. Nastali su kao odgovor na egzistencijalne i kulturne potrebe porodice. Prema nameni peškiri se mogu podeliti na : one za svakodnevnu upotrebu, darovne i ukrasne. Tradicionalni srpski peškiri su najčešće izradjeni od kudeljnog, lanenog, pamučnog, svilenog i tkanog platna.

Pravougaonog su oblika, dugi oko 140 cm a široki oko 40 cm. Finalizovani resama, čipkom, vezom i zlatovezom. Deset peškira „Peškiri šabačkog kraja „zaštićeni su oznakom geografskog porekla  i registrovanipod brojem 1154 od međunarodnog biroa svetske organizacije za intelektualnu svojinu. Nalaze se na međunarodnoj listi kulturne nematerijalne baštine.